Ik weet dat ik moet stoppen met drinken

De illusie van controle en de waarheid van uitstelgedrag

Je zegt het misschien niet hardop, maar je hoort het wel in jezelf: “Ik weet dat ik moet stoppen met drinken.”
Je wéét het. En toch… doe je het niet. Niet vandaag. Misschien morgen. Of na dat ene feestje. Of als het weer rustiger is op je werk. Of als je wat beter in je vel zit. Herkenbaar?

Als je dit leest, ben je waarschijnlijk al verder dan je denkt. Je bent hier, op deze plek, op deze website, niet per ongeluk beland. Je bent op zoek naar verandering. En diep van binnen weet je: die verandering begint bij jou.

Maar waarom doen we het dan niet gewoon, dat stoppen? Waarom blijven we hangen in die vicieuze cirkel van goede voornemens, uitstellen, spijt, en toch weer doorgaan?

Het verhaal dat je jezelf vertelt

Deze stem is niet je vijand

Iedereen die wil stoppen met drinken, kent die innerlijke stem. Soms fluistert ze. Soms schreeuwt ze. Ze zegt dingen als:

“Je drinkt minder dan anderen, zo erg is het toch niet?”
“Je hebt het nu echt verdiend na zo’n lange dag.”
“Vanaf maandag begin ik écht.”
“Zonder alcohol wordt het leven toch saai?”

Deze stem is niet je vijand. Het is je beschermmechanisme. Ze probeert je te sussen, gerust te stellen, de pijn en onzekerheid te verzachten. Maar juist daardoor houdt ze je gevangen in patronen die je ongelukkig maken.

De schijn van balans: “Door de week gezond, in het weekend los”

Je lichaam en geest maken geen onderscheid tussen maandag en zaterdag

Het lijkt zo redelijk. Je eet gezond, je sport, je doet je best. Je functioneert. En dus… mag je jezelf iets gunnen. Vrijdagavond een wijntje. Zaterdag een borrel. Zondag misschien nog één glaasje om het weekend af te sluiten. Dat lijkt in balans, want je zegt tegen jezelf dat je het voldoende “compenseert”. Maar is het dat ook?

Het probleem is: je lichaam en geest maken geen onderscheid tussen maandag en zaterdag. Alcohol is alcohol. Elke keer dat je drinkt, beïnvloed je je hersenen, je hormonen, je slaap, je huid, je stemming, je energie.
Het is alsof je vijf dagen een prachtige muur opbouwt — en hem in het weekend weer afbreekt. Iedere maandag begin je opnieuw, vermoeider, minder gemotiveerd, met een lichaam dat steeds harder moet werken om te herstellen.

En je merkt het. In je gezicht. In je humeur. In je energie. Je ziet er ouder uit dan je zou willen, je voelt je futloos en je begint jezelf af te vragen: is dit het waard?

De schade aan je zelfvertrouwen: van schuldgevoel naar kracht

Dat innerlijke stemmetje zegt niet: “je bent slecht.” Het zegt: “je verdient beter.”

Elke keer dat je jezelf voorneemt om het nu echt anders te doen — en het vervolgens toch niet doet — brokkelt er iets af. Niet alleen aan je gezondheid, maar ook aan je zelfvertrouwen.
Je voelt je zwak. Inconsequent. Alsof je jezelf niet serieus kunt nemen. En dat gevoel is pijnlijk. Het vreet aan je. En wat is dan de makkelijkste manier om dat gevoel even te dempen? Juist. Een glas.

Zo houdt alcohol je niet alleen fysiek, maar ook mentaal gevangen. Het ondermijnt je zelfbeeld, je kracht, je geloof in jezelf.
En toch: juist dat stemmetje in je hoofd — dat zegt dat je moet stoppen — is geen vijand. Het is geen bewijs van falen. Het is een teken dat er iets in jou wakker is. Een deel dat verlangt naar een ander leven. Een mooier leven. Een leven waarin jij weer aan het stuur staat.

Dat innerlijke stemmetje zegt niet: “je bent slecht.” Het zegt: “je verdient beter.”

**De illusie van controle en de waarheid van uitstelgedrag**

Wachten op het perfecte moment… dat nooit komt

Ik wacht tot het leven makkelijker wordt, zodat ik de verandering aan kan.

Je kent het wel: je wilt beginnen met stoppen. Maar dan komt er ineens een verjaardag aan. Of een weekendje weg. Of een stressvolle periode op je werk. “Laat ik wachten tot dat voorbij is,” denk je. Maar er komt altijd iets aan.
Er is altijd wel een reden om het nog even uit te stellen. En zo glijden de dagen voorbij. De weken. De maanden. Misschien zelfs de jaren.

Wat je eigenlijk zegt is: “Ik wacht tot het leven makkelijker wordt, zodat ik de verandering aan kan.”

Maar wat als die verandering er juist voor zorgt dat het leven makkelijker wordt?

Er is geen beter moment dan nu. Niet omdat het makkelijk is. Maar omdat jij het bent die het verschil maakt — niet de omstandigheden. Elke dag dat je wacht, bouw je het verhaal van uitstel, spijt en zelftwijfel verder uit.
Maar elke dag dat je wél kiest… schrijf je een ander verhaal. Eentje waarin jij de regie pakt. Eentje waarin je trots bent op jezelf. En dat verhaal begint precies hier. Vandaag.

Vanaf maandag begin ik écht. Stoppen met drinken — *Vanaf maandag begin ik écht.*

Vandaag is een prima dag om te beginnen

Stoppen met drinken is geen straf. Het is geen opoffering. Het is het grootste cadeau dat je jezelf kunt geven

Er is niets mis met jou. Je bent niet slap, niet ongemotiveerd, niet hopeloos. Je bent mens. En je bent onderweg.
Je verlangen om te stoppen met drinken is geen zwakte, het is een teken van kracht.
Het betekent dat je klaar bent om het stuur weer in handen te nemen. Om je leven niet langer te laten bepalen door een gewoonte die je niet langer dient.

Stoppen met drinken is geen straf. Het is geen opoffering. Het is het grootste cadeau dat je jezelf kunt geven. Rust. Energie. Helderheid. Zelfrespect. Vrijheid.

Niet ooit. Niet als het beter uitkomt. Maar vandaag.

En als je daarbij een steuntje in de rug kunt gebruiken — kennis, structuur, motivatie, herkenning — dan ben je van harte welkom in onze cursus. Je hoeft het niet alleen te doen.

Ik weet dat ik moet stoppen met drinken